Nakon odlaska Shane McGowana, The Pogues su nastavili sa radom i objavili dva ispodprosječna albuma. Prvi bez kultnog frontmena je “Waiting for the Herb”, a za istoriju ovog sastava je značajniji sljedeći album na kom je prevelike cipele koje je ostavio McGowan pokušavao da popuni Spider Stacy. Kraj jednog velikog benda počeo je na današnji dan 27. februara 1996. godine izlaskom njihovog sedmog, ujedno i posljednjeg albuma pod tom firmom – “Pogue Mahone”. Naslov je varijanta irske fraze póg mo thóin, što znači “poljubi me u dupe”. Album nije doživio kritički ili komercijalni uspjeh i na svim značajnijim pregledima njihove diskografije nalazi se na samom, ili pri dnu. Nakon objavljivanja, osnivač Jem Finer napustio je bend, a preostali članovi odlučili su da se priča The Poguesa završi. Album je dao jedan singl “How Come”.
- “How Come” (Ronnie Lane, Kevin Westlake) – 2:50
- “Living in a World Without Her” (Darryl Hunt, James McNally) – 3:20
- “When the Ship Comes In” (Bob Dylan) – 3:14
- “Anniversary” (Jem Finer) – 4:06
- “Amadie” (Andrew Ranken) – 1:53
- “Love You ‘Till the End” (Darryl Hunt) – 4:32
- “Bright Lights” (Jem Finer) – 2:37
- “Oretown” (Jem Finer) – 3:50
- “Pont Mirabeau” (Guillaume Apollinaire; arranged by Jem Finer, translated by S.E. Finer and Jem Finer) – 3:31
- “Tosspint” (Jem Finer) – 3:32
- “Four O’Clock in the Morning” (Andrew Ranken) – 3:12
- “Where That Love’s Been Gone” (Andrew Ranken, Steven Skull) – 3:50
- “The Sun and the Moon” (Jamie Clarke, Spider Stacy) – 3:22