Drugo izdanje jedinog festivala muzičkog dokumentarnog filma u BiH, dokuMfest 2017, priređuje se u smanjenom obimu u odnosnu na premijerni, od 20. do 23. 9. u klubu Zona u Zenici.
Dok se u zemljama u okruženju iz godine u godinu povećava broj filmskih festivala tematski specijaliziranih za muzičke dokumentarce (samo u zadnje dvije rođeni su Skopje Film Festival, dva beogradska, Dok’n’ritam i Paralelne vizije, te podgorički Rockumentarni dani), jedina takva filmska smotra u Bosni i Hercegovini, zenički dokuMfest bori se da preživi.
– Znajući koliko je filmskim autorima i produkcijskim kućama u BiH prava noćna mora doći do novca za kapitalne projekte, koji su promocija bh. kulture u cijelom svijetu, onda kao ne bi trebalo čuditi da jedan skromni festival muzičkih dokumentaraca ne uspijeva probiti finansijske tvrđave, – kažu u Udruženju Zona muzike, koje je prošle godine u Zenici pokrenulo dokuMfest. – Previše je, međutim, onih koji ni ne pokušavaju, pa ćemo drugo izdanje festivala održati i sa najminimalnijim mogućim budžetom, i treće ćemo, i četvrto, vjerujući da ovaj događaj može biti još jedna karika za važnu promociju i grada i zemlje.
Premijerni dokuMfest je u ovo vrijeme prošle godine, ponajviše zahvaljujući dobroj volji autora i producenata da pomognu njegov ‘porođaj’, zeničkoj publici ponudio niz izvrsnih muzičkih dokumentaraca.
Među njima su “Maske” Brankice Drašković, “Moj zanat” (priča o Arsenu) Mladena Matičevića, “No Smoking in Sarajevo” (francusko-talijanski film o Zabranjenom pušenju), “Jadranka” Branka Lazića, “Limunovo drvo” Branka Radakovića, “Izgubljeno dugme” (priča o Ipetu Ivandiću), “Blues na Neretvi” Zorana Kubure i Bojana Hadžiabdića, “Priča o grupi Eva Braun” Roberta Bukarice, “Kdo=MI2” Rudija Urana, “Soul Train” Nermina Hamzagića i impresivna tuzlanska ratna rock priča “Rock’n’War” Damira Pirića.
Retrospektivni program je bio jednako zanimljiv, sa filmovima “EKV: Kao da je bilo nekad” Dušana Vesića, te “Vlada” (o Vladi Divljanu) i ”Četiri koncerti za Buldožer in…” Rudija Urana.
Znimljivo, ove godine su kultna ljubljanska rock grupa Buldožer opet pojavljuje na dokuMfestu. Ovaj put sa ovogodišnjim dokumentarcem “LP film Buldožer – Pljuni istini u oči”, slovenske autorice Varje Močnik.
Priča o jednom od najvažnijih ex-YU rock albuma, objavljenom 1975. godine, simbolično je urađena u jednakom trajanju kao LP ploča, a kakav rezultat je ostvarila autorica, pokazuje podatak da je film nagrađen na ovogodišnjim beogradskim festivalima Dok’n’Ritam i BelDocs, te proglašen najboljim na nedavno završenom najstarijem i najuglednijem festivalu muzičkih dokumentaraca, vinkovačkom DORF-u.
Zbog znatno reduciranog budžeta, dokuMfest 2017 će predstaviti tek desetak filmova, ali će publici ponuditi nove velike adute iz žanra.
Pored filma o Buldožeru, najveću pažnju će, svakako, pobuditi film “Scream for me Sarajevo” reditelja Tarika Hodžića i producenta Adnana Čuhare (Prime Time).
Za podsjetnik – film o dolasku i koncertu Brucea Dickinsona, pjevača grupe Iron Maiden, u ratnom Sarajevu pod opsadom, otvorio je takmičarski dio programa SFF-a 2016. u kategoriji dokumentarnog filma, te osvojio tri prestižne nagrade: Human rights award za najbolji dokumentarni film koji se bavi temom ljudskih prava, Specijalnu nagradu žirija za najbolji film takmičarskog programa dokumentarnog filma i Nagradu publike za najbolji dokumentarni film.
Nastavljajući intenzivni svjetski festivalski život, “Scream for me Sarajevo” je, među ostalima, ove godine izabran da zatvori 4. DokuMa Film Festival u Makarskoj, nagrađen je na Solo Positivo Film Festivalu u Šibeniku, prošlog mjeseca je imao američku premijeru na Rhode Island International Film Festivalu, a u novembru će sudjelovati na kanadskom Hamilton Film Festivalu.
U narednom predstavljaju filmova sa dokuMfesta 2017 – priča o najdužem domaćem dokumentarcu ikad.