Još jedna legenda je prošle noći napustila ovaj svijet. Vijest o odlasku B. B. Kinga javio je njegov advokat rekavši da je preminuo u snu u svome domu. Poslednjih decenija osamdesetdevetogodišnji King je imao problema sa dijabetesom, zbog čega su njegovi nedavni nastupi bili otkazivani ili ranije završavani. B. B. King u svojoj prebogatoj muzičkoj karijeri je zabilježio preko četrdeset albuma, 15 Grammyja, a Rolling Stone ga je uvrstio kao trećeg najboljeg gitarista na svijetu. Iza sebe je imao na hiljade odrađenih koncerata, a čak i u svoje stare dane odrađivao je u prosjeku 100 – 150 koncerata godišnje. Nagradu za životno dijelo je ubrao 1987. godine. Osim što je stvarao sopstvenu muziku, bio je mentor brojnim zvezdama, među kojima i Eriku Kleptonu. Tokom godina razvio je jedan od najprepoznatljivijih stilova sviranja. Ponešto je pozajmio od Blajnd Lemon Džefersona, T-Bone Vokera i drugih i integrisao svoj precizan i kompleksan glas koji su ga doveli u rječnike rok muzike. U svojim numerama miješao je bluz, džez, sving, pop i džamp u jedan jedinstven zvuk. B.B. King rođen je pod imenom Rajli B. King u Misisipiju od oca Alfreda i majke Nore. U Memfis je prvi put došao 1946. godine, ali je otišao nakon nekoliko mjeseci. Vratio se ponovo i radio kao pjevač na lokalnoj radio stanici. Takođe je radio i kao di džej. Tu je pokupio i nadimak ‘Beale Street Blues Boy’, što je kasnije skraćeno na “B.B.” Nastupao je od 1947. godine i tokom života imao oko 15.000 nastupa. Tokom 1950-ih proslavio se nizom hitova, a njegove prve snimljene pjesme producirao je Sam Filips, kasnije osnivač izdavačke kuće San Rekords. Njegova slava nastavila je da se povećavala tokom 1970-ih, 1980-ih,1990-ih… i nikada nije prestala. King je bio poznat i po svojoj legendarnoj gitari Gibson ES-344 koju je nazvao Lucille. A priča o njoj je sledeća. Jedne zime nastupali su u plesnoj sali u Tvistu (Arkanzas) i kako bi se ugrijali, upalili su bure do pola napunjeno kerozinom. Tokom nastupa, dva čoveka iz publike su se potukla oko žene i oborila bure koje je zapalilo salu. Nakon što je evakuisan, King je shvatio da je na bini zaboravio svoju Gibson električnu gitaru i vratio se po nju. Sledećeg dana čuo je da su se muškarci potukli zbog žene po imenu Lusil, pa je zbog ovog događaja svoju “miljenicu” krstio tim imenom, kao podsjetnik da nikad ne učini “nešto tako glupo, kao što je tuča zbog žene ili ulazak u zapaljenu zgradu zbog gitare”. Dokumentarac o njegovom životu sa Morganom Frimenom kao naratorom koji je režirao Džon Bruer, objavljen je 15. oktobra 2012.
Odlazak bluz legende – BB King (1925 – 2015)
