AC/DC imaju „Highway to Hell”, a Nashville Pussy imaju „Up the Dosage”! Ovaj najnoviji album mi je tako legao da ne mogu da izbjegnem poređenja. Atmosfera, kontrolisani a opet beskompromisni rokenrol, čak i zvuk, sve podsjeća na ovaj klasik rokenrola, a da nije jednostavna kopija.
Jedina veća razlika između dva benda je da su AC/DC „ekspresivniji” i kažu velika debela riba, dok Nashville Pussy bez ustezanja kažu pička (piiiip!), i to ponove jedno 50 puta po pjesmi. Nisu bog zna koliko obrazovani, ali znaju napraviti odlične pjesme.
„Up the Dosage” je referenca na muziku i na droge, ali fala bogu da i oni napokon priznaju da su ih dobro načele (pjesma „Hooray for Cocaine, Hoorey for Tennessee”) jer ipak se ne može cijelog života biti party animal bez posljedica ili samo zanemariti posljedice i pružati jednu falšu sliku. To je što se tiče stava i imidža. Što se tiče muzike, Nashville Pussy su zemljotres i cunami. Imaju ubistveni rokenrol, imaju sisate ribe koje sviraju kao da su na benzinu za avione, imaju hitove koji svaki koncert pretvaraju u opšti metež (molim, pogledati Youtube) i nemaju dlake na jeziku! Recept za uspješan rokenrol!
Ah, kada se sjetim godina kada su izdali prvi EP i album, godine težačenja po kafanama i tezgama dok nisu stvorili reputaciju. Godine beskompromisnosti, energije, ludosti, seksa, apsolutnog haosa. Sa posljednjim albumima ne mogu da ponove tu atmosferu, i bilo bi smiješno to i očekivati iz više razloga, ali je „Up the Dosage” jedan zreo a zapaljiv album, i dok god izdaju ovako rušilačke albume, Nashville Pussy garantuju odličnu zabavu. Ne priželjkujem ih za komšije, niti bi da mi se djeca druže sa njihovom, ali život bez njihove muzike je mnogo dosadniji. Zato, up the dosage!
Nikola Franquelli