Gledajući godišnje filmske preglede, a dovoljno lijeni da napravimo jedan svoj, jednoglasno smo usvojili da onaj koji je napravio odlični sajt Taste of Cinema najpribližnije oslikava našu filmsku 2017. godinu. Da imamo vremena i života dodali bi još “Three Bilboar Outside Ebbing Missouri”, “Ladybird”, “Okja”, “Killing of a Sacred Dear”, “Lucky”, “The Square”, “I Dont Feel at Home in This World Anymore”, “Get Out”…
10. Loving Vincent (dir. Dorota Kobiela & Hugh Welchman)
“Loving Vincent” je prvi film napravljen od animacije urađene u uljanoj tehnici i svakako je jedan od najboljih animiranih filmova poslednje dekade. U ovom ostvarenju, priča se vrti oko poslednjih dana života Vincent van Gogha. Pratimo Armanda, čovjeka koji treba da isporuči poslednje pismo napisano rukom umjetnika. Kada stiže u Auvers-sur-Oise, on se zainteresuje u van Goghovu priču, pa se nakon toga i publika upoznaje i razumije njegove odnose sa ljudima u selu i koliko je njegov život bio kompleksan. Gotovo koliko i njegove slike. Iako nije ni približno impresivan narativno koliko vizuelno, film je očaravajući, posebno zbog načina na koji prilazi temi umjetnika koji je bio ispred svog vremena.
9. Good Time (dir. Benny Safdie & Josh Safdie)
“Good Time” koristi mnoge elemente trilera i donosi vjerovatno najbolje izdanje Robert Pattinsona. Napisan od strane Ronald Bronstein i Josh Safdiea, “Good Time” prati priču pljačkaša banke koji nakon što akcija krene po zlu provodi sledećih nekoliko sati sprečavajući svog brata da ode u zatvor. To je nešto što noć pred njima čini veoma nasilnom. Film ne bi bio to što jeste bez direktora fotografije Sean Prince Williamsa, svog intrigantnog narativa i karaktera. Iako ima manjih problema tokom razvoja tog istog narativa, “Good Time” krasi i jedan od najboljih filmskih završetaka ove godine. Film je veoma dobar primjer kako se krimi priča može iskoristiti za istraživanje kompleksnih karaktera i odnosa između njih.
8. Il Colore Nascosto Delle Cose (dir. Silvio Soldini)
Režiju filma Il Colore Nascosto Delle Cose potpisuje Silvio Soldini a scenario Doriana Leondeff, Davide Lantieri i sam Soldini. Film prati priču Tea (Adriano Giannini) vjerenog čovjeka koji radi u advertajzingu i koji nije baš sposoban za obaveze u ličnom životu. Jednog dana upoznaje slijepu ženu po imenu Emma (Valeria Golino) sa kojom započinje romansu. Od tog momenta sve u njegovom životu se mijenja. Iako se igra sa mnogim klišeima žanra ovo je jedno od najboljih romantičnih ostvarenja ove godine.
7. Bingo: The King of the Mornings (dir. Daniel Rezende)
Proslavljeni montažer Daniel Rezende (“City of God” (2002), “The Motorcycle Diaries” (2004) i “Elite Squad” (2007) je svojim režiserskim debijem zavrijedio naslov jednog od najzanimljivijih ostvarenja 2017. godine. U pozadini filma je istina priča o čovjeku koji traži slavu. Nakon pornića i sapunskih opera, konačno dobija šansu da vodi jutarnji program kao klovn Bingo. Njegova harizma i talenat prave od emisije veliki hit, iako on zbog svoje prošlosti ne smije da otkrije svoj identitet. Ova anonimnost uskoro postaje problem njegovoj porodici čineći sve mnogo komplikovanijim nego što jeste. Osim lične priče “Bingo: The King of the Mornings” je i portret dekade osamdesetih prošlog vijeka. Izuzetna je i izvedba koju je u filmu u naslovnoj ulozi ostvario Vladimir Brichta.
6. Last Days in Havana (dir. Fernando Pérez)
“Last Days in Havana” napisan od strane Fernando Péreza i Abel Rodrígueza donosi jedan od najboljih scenarija ove godine. Sa fenomenalnim izvedbama Jorge Martíneza i Patricio Wooda, film prati priču dva prijatelja i njihov zajednički život u prestonici Kube. Jedan od njih umire od side i u nemogućnosti je da ustane iz kreveta dok drugi, koji mašta o odlasku iz zemlje vodi brigu o njemu. Film se dotiče mnogih društvenih problema i socijalnih tema Kube i tako razvija predivnu priču sa zadivljujućim dijalozima. Posebno je značajno kako su scenaristi uspjeli da razviju i one uloge koje ne dobijaju dovoljno vremena na ekranu, a opet od njih uspijevaju da naprave likove ključne za narativ.
5. Lumière! (dir. Thierry Frémaux)
Thierry Frémaux je direktor Instituta Lumière, Lumière Film festivala i kanskog festivala. Ove godine je organizovao projekcije više od stotinu filmova koje su napravila braća Lumiere. Čovjek je uspio da organizuje i sredi više od stotinu filmova koje su napravile ove filmadžije i njihov tim i uradi dugometražni dokumentarac koji istražuje početke filmske umjetnosti i filmografiju Augustea i Louisa Lumièra .Ovo je ne samo posveta pionirima filma, već i samom filmu.
4. Little Wing (dir. Selma Vilhunen)
Finska škola filma, tačnije Selma Vilhunen je napisala i režirala zanimljiv film o odrastanju – “Little Wing”.
Ovo je film o Varpu (Linnea Skog), dvanaestogodišnjakinji koja veoma brzo odrasta. Živi sa majkom, dijametralno suprotnom od nje, koja ne želi da odraste. Kako nikada nije upoznala oca, djevojčica jednog dana krade auto i kreće u potragu za njim. Iako nije našla baš ono što je očekivala, to je tek početak njenog putovanja koje će joj zauvijek promijeniti život.
3. Glory (dir. Kristina Grozeva & Petar Valchanov)
“Glory” je jednostavno rečeno – jedan od najboljih fimova ove godine. Njegov pristup društvenim i političkim temama udružen sa izvedbom Stefan Denolyubova koja ostavlja jak utisak čini ovo ostvarenje prisutnim na svim „moram pogledati” listama.
Tzanko Petrov (Denolyubov), čovjek koji radi na željeznici pronalazi veliku količinu novca i odnosi je u policiju. Od toga momenta on postaje centar korupcionog skandala.
2. Custody (dir. Xavier Legrand)
Prvi dugometražni film Xavier Legranda, glumca koji je radio u filmovima “Everyday Lovers” (2005; dir. Philippe Garrel) i “Free Hands” (2010; dir. Brigitte Sy) je već pobrao odlične kritike. Osim režije Legrand potpisuje i scenario, a njegov film prati bitku oko starateljstva u jednom veoma komplikovanom razvodu. Osim što se film razvija jako lijepo i otkriva detalje koji su potpuno suprotni od onoga kakvi izgledaju, „Custody” nosi jednu tešku atmosferu i time samo doprinosi opštem utisku.
1. Pororoca (dir. Constantin Popescu)
Scenario i režija Constantina Popescua su učinile film “Pororoca” jednim od najimpresivnijih u godini za nama.
Film prati Tudora (Bogdan Dumitrache), čovjeka čiji je život uništen i čija je porodica razbijena nakon nestanka ćerke. “Pororoca” u svoja dva i po sata istražuje do u detalje njegov pad. Elementi trilera proizvode atmosferu u kojoj publika može osjetiti tugu i jad ovog čovjeka, a minuciozna kinematografija sa kompleksnim dugim kadrovima nadograđuje narativ. U odličnoj rumunskoj kinematografiji ovaj film zauzima mjesto jednog od najboljih poslednje decenije.
(tasteofcinema)