Kraj prethodne godine je označio, kao i uvjek, rezime i osvrtanje na kompletnu svjetsku muzičku produkciju, što se sve dogodilo, što se sve izdavalo, kako je to publika ocjenila, a kako kritika, što se najviše prodavalo itd. Uvijek je interesantno, a i dobro, malo se podsjetiti na albume koji su izašli u prethodnih 12 mjeseci, a i zbog prirode posla nijesam ponekad mjesecima u mogućnosti da pratim scenu, pa uvijek zavirim na specijalizovane sajtove da provjerim što sam propustio i što bi trebao preslušati, nabaviti, poći i vidjeti uživo. I tako sam započeo svoje kratko putovanje po kompilacijama, po sajtovima, gledajući liste najboljih albuma po izboru najčitanijih ali i najopskurnijih sajtova, i dvije činjenice su mi zahvatile pažnju, jedna dobra, druga manje. Krenimo od dobrih vijesti prvo.
Vrlo je pohvalno to da većina ne-mainstream muzičkih sajtova posvećuju dosta prostora manjim, neafirmisanim ili underground bendovima, stavljaju ih u prvi plan, pišući o njima, radu i albumima, a već velike i afirmisane bendove, bez omalovažavanja, stavljaju malo više u drugi plan jer više i vrapci o njima znaju. Mediji su u prethodnoj godini više nego ikada posvetili svoju pažnju svim interesantnim bendovima koji zbog prirode njihove muzike ili tekstova nemaju podršku velikih medijskih i muzičkih magnata (a očigledno im nije ni potrebna) i zahvaljujući toj činjenici su pojedini bendovi dobili priliku da predstave svoj rad široj i raznovrsnijoj publici. Tu nadovezujem i crnogorsku scenu kojoj je prethodna godina bila naklonjena, naročito hip hop izvođačima, ali i drugima, sa mnoštvom gostovanja, razmjenom informacija, saradnji, a i sami sajt koji upravo gledate je imao pune ruke posla. Iako je broj albuma skroman, osjetno je porasla muzička kultura i raznovrsnost, koji svakako idu samo na ruku svima koji su iole povezani sa muzikom.
Druga, lošija stvar koju sam primjetio, a ne ide na ruku nikome, je opšte rašireni trend prihvatanja mediokriteta kao visokog kvaliteta, i slabih kompromisa kao dobar ili jedini put. OK, ovo nije ništa novo, ali je definitivno izraženije nego ikada ranije. Prvo mediokritet, i direktno mislim na pisanje mnogih net stranica sa svih meridijana i paralela koji sve što je novo, prihvataju kao de facto i prvoklasno. Entuzijazam nas sve pokreće, ali treba činjenice stavljati u prvi plan, a subjektivnost ipak, koliko toliko i koliko se može, smiriti, jer korektno prenošenje informacija je ipak najvažnije. Kompromisi? Nažalost, jedan dobar dio velikih bendova su u prethodnoj godini izdali albume samo da bi „nešto” izdali, bili prisutni na sceni i mogli da predstave kakav takav novi proizvod zarad živih nastupa, a mediji su skoro svi odreda imali samo hvalospjevne riječi. Rambo je u svojoj novogodišnjoj poslanici svojim fanovima napisao između ostaloga i sledeće: „Kad nešto radite, trudite se da ga uradite najbolje što možete. Kvalitet je jedini put do kvaliteta.”
Sve u svemu, prethodna godina je bila raznovrsna, sa svim usponima i padovima koji su sasvim normalni, a što nam donosi 2011. godina je slatko isčekivanje.
Nikola Franquelli