Možda i najmiliji mi bend i dalje prži. Izdali su novi album. Nakon što sam nešto ranije čuo “Fuck you”, “True north” i “Vanity” očekivao sam mnogo više jer album sadrži šesnaest pjesama. Kada sam odslušao čitav više puta mišljenje mi se nije promijenilo. Ovaj album bi stavio u period prije “Empire”-a, “Maps”-a i “Dissent”-a, ne nakon. Album svirački više liči na raniji Religion, prije Brooks Wackermana, produkcijski nabudžen. Gore navedene “Fuck you” i “Vanity” su hc punk kao i uostalom skoro sve pjesme, naravno melodika i višeglasje, taj pečat benda je i ođe na snazi. Plus albuma jeste zaista dobra produkcija, sviranje i pank rok od kojeg ne odstupaju. Pjesma koja me je oduvala, a koja mi više liči na “Maps of hell” jeste “Dept. of false hope”. Drugi favoriti su: “Robin Hood in reverse”, “Nothing to dismay”, i malo čudna, a zanimljiva i skoro kao Blues brothers atmosferom nošena “Dharma and the bomb”. Tekst kojim me Greg Graffin ovaj put “zamislio” jeste “Hello cruel world” koja me opet podjeća na čuveni hit “Infected”. Tu je i dobar pankeraj “Past is dead”. Opet, ovaj bend je nepresušan izvor dobrih tekstova i svirke, a to je ono što se traži uostalom. Mene su jednostavno razmazili godinama izbacajući dobre albume. To jeste slučaj i sa ovim albumom, ali možda nedostaje atmosfera sa prethodna tri. Ipak Bad Religion postaju legende svjetske moderne rock scene.
ĐorđepunX