Woodstock – 45 godina; Bilo gdje i bilo kada

woodstock451

woodstock451Avgusta 1969. godine, na Vudstoku, demonstrirana je prava snaga rokenrola. Postalo je očigledno da se radi o ,,pojavi” koja je sazrela i koja može da mijenja društvo iz temelja, da utiče na najkrupnije odluke. Tri dana mira, ljubavi i muzike na imanju Maksa Jasgura koje je primilo na stotine hiljada ljudi, bilo je prelomni trenutak, tačka sa koje više nije bilo povratka.

To je bio i zenit jedne generacije, ali i detalj koji je označio i dolazak nekih novih, neizvjesnih vremena, vremena otuđenja, vremena koja će donijeti sve ono što je suprotno osnovnoj ideji Vudstoka. Ta međa između svjetova, vjerno je prikazana na omotu albuma ,,Woodstock”, u onom simboličnom zagrljaju, oproštaju od jedne epohe… Vudstok je vječna tema, i dan danas traju rasprave ko je imao najupečatljiviji nastup, Santana ili Hu, Arlo Gatri ili Riči Hejvens, CS&N ili Kantri Džo Mekdonald, Melani ili Džoan Baez, šta bi bilo da su nastupili Dorsi, a Dilan, Birdsi… Za neke je Vudstok bio uzlet, a za neke pad ili najava pada, neki su znali da ,,iskoriste” prisustvo nekoliko stotina hiljada ljudi, a neki će se ubrzo stropoštati na dno sagoreni sopstvenim žarom.
Naravno, Vudstok je itekako bio i politički skup, mjesto gdje se sabila sva energija koja je prikupljana u prethodnim godinama borbe za mir, od Njujorka do San Franciska, borbe koja će se tako tragično završiti godinu dana kasnije ubistvom studenata na Univerzitetu Kent u Ohaju. To su posledne generacije u SAD koje su tako odlučno i masovno ustale protiv agresivne spoljne politike svog državnog vrha. Usudio bih se da kažem da su to bili poslednji protesti protiv rata te masovnosti i žara u Americi, jer će njena vojna mašinerija godinama kasnije, najčešće bez ikakvog povoda, gaziti druge države i narode kao što su tada uništili Vijetnam, ali novog otpora, nekog novog Vudstoka više nije bilo.
Ali, svakako da ne treba gubiti nadu, i nostalgični pokušaji da se oživi duh Vudstoka, govore da postoje stvari koje ne možemo tek tako obrisati sa horizonta… Neprestano vraćanje i podsjećanje na najveći trenutak u istoriji rokenrola nije samo puka simbolika, nego pokušaj, često i nesvjesan, da se oživi vjera u ideju koja je tada okupila ljude. Bilo gdje i bilo kada…

Jovan Vučurović

{youtube}W5aPBU34Fyk{/youtube}