Nesumnjivo je da su jugoslovensku rokenrol scenu sedamdesetih obilježili jaki svirački bendovi, vrhunski vokali, zamasi od hard do progresiv i simfo roka, uz održavanje u životu pojedinih faza hipi kulture i uzlet akustičarskog roka. Svakako ,,najzahtjevniji” period u rokenrolu na ovim prostorima, koji nije trpio neku veliku improvizaciju, samim tim i što su naši bendovi (ovdje izdvajam Pop mašinu, jer se radi o vanvremenskoj ,,pojavi”) ,,išli tragom” najvećih toga doba i ,,podešavali” se prema Deep Purple, Pink Floyd, Jethro Tull, King Crimson, I sl. Tim ,,tragom” nepogrešivo je išao i bend Drugi način, ali nekako vječito u sjenci velikih, Smaka ili Time.
I zaista, kada se pogleda sa ove vremenske distance, grupa Drugi način definitivno nije dostigla domete koje je zasluživala. Više je faktora, falila je svakako ta kopča i možda manji razmak između dva albuma, jer je prvi izašao kad je ,,trebalo”, u skladu sa ,,opštom” atmosferom, dok je drugi, iako odličan, već bio ušao u osamdesete kada su počela da važe druga pravila, surova i nepremostiva za bendove vezane za sedamdesete. Nego, navršava se 40 godina od izlaska njihovog prvog albuma. Malo je ko na našoj sceni imao takav start, takvu ozbiljnost i kompletnost na svom debi izdanju. I ajde da pretpostavljamo da je, uz druge momente, možda i takav ,,snažan” početak doveo do određenog stvaralačkog iscrpljivanja i primjetnog pada u radu grupe, koja će, uz neke ,,singlice” ponovo ,,doći sebi” tek 1982. sa odličnim ,,Ponovno na putu”, i onda ,,ponovno” u autu, do danas. Međutim, kad je riječ o prvom albumu, ni najmanje nije pretjerano kazati da se radi o jednoj od najljepših priča našeg rokenrola, i to namjerno kažem najljepših, a ne najkvalitetnijih, najboljih, i sl. Koncepcijski oslonjen na različite pristupe vječnim temama samoće i ,,čekanja”, svirački i vokalno ,,potkovan”, donio je atmosferu noći, kiša, pustog grada… U toj ,,doziranoj”, obazrivoj i suptilnoj romantici, leži suština i ljepota ovoga albuma. ,,Slušaoče, čuj, na drugi način, banalnu priču o samoći…”
Vidjela se i ta naglašena želja da se pokaže sva snaga i maštovitost benda, naročito kroz ,,Žuti list”, odatle onako ,,odrađeni” prelazi u ,,Carstvo samoće” i ,,Lile u kiše”, Gilanovske bravure u ,,Na mom dlanu”. I flaute. I ,,Stari grad”… ,,Oblaci, nebo, i dugi put…”
Ni jednog trenutka ne prelazeći granicu koja bi mogla da situaciju odvuče u ponavljanje, letargiju, dosadu, Drugi način je 1975. godine stvorio djelo koje stilski jeste bilo čedo sedamdesetih, ali niko, do danas, nije tako ,,obradio” naoko uobičajene teme.
Ovaj album sam prvi put čuo negdje 1990. godine i on je među onima koje uvijek nosim u ,,džepu”.
Jole Vučurović
{youtube}Zd0ovZsg_Y0{/youtube}