Bernard Hislaire je rođen u 1957. u Briselu. Svoj prvi crtež je objavio kao veoma mlad u fanzinu Robidule. Na svom stilu je radio kroz školovanje na institutu Saint-Luc u Bruxellesu, ali i u crtačkom timu Spirou magazina (postao njegov član sa 18 godina). Ubrzo nakon objavljivanja svoje prve priče u ovom magazinu, uslijedila je “Le Troisième Laron”. Veliku podršku u tom periodu je dobijao od poznatih scenarista Raoul Cauvin i Jean-Marie Brouyère, s kojima je odradio brojne serije uključujući “Coursensac et Baladin”. 1978. Hislaire u časopisu Spirou radi i na sopstvenim likovima, “Bidouille et Violette”, koji su nastavili da izlaze do 1985. Početkom osamdesetih radio je i brojne karikature i duhovite ilustracije za “La Libre Belgique” i “Le Trombon Illustré”. Godine 1986, nakon što je upoznao scenaristu Balaca, stvorio je Sambrove, koji će postati njegov lični pečat. To je saga o nemogućoj ljubavnoj priči između Bernard Sambrea, mladog bogataša, i crvenooke ciganke Julie, ćerke prostitutke. Priča je smještena u turbulentni XIX vijek, za vrijeme revolucije 1848. u Francuskoj. Grafički stil koji koristi u ovim albumima je drugačiji od onog po kojem je već bio prepoznatljiv. Boje je redukovao i bazirao ih tako da služe gamama crvene. Dominacija crvene sa jedne i crnih sijenki sa druge strane daju dodatnu dramu ovoj priči o ljubavi i smrti. Od ovog momenta svijet stripa će ga znati kao Yslairea. Cijeli serijal je objavio francuski izdavač Glénat, a to je bio i ostao njegov najveći kritički i komercijalni uspijeh. U junu ove godine Sambrovi su dočekali i šestu svesku, koja cijelu priču izmiješta malo u prošlost. 1997 je iznenadio svoje obožavatelje sa izdavanjem jedinstvenih internet strip izdanja “Mémoires du ciel XXe: 98”, kasnije preimenovan “XXe ciel.com: Memoires 98” nakon što je promijenio izdavača. Njih je radio u saradnji sa psihologom Laurence Erlichom. Sajt je pušten u rad 1997. da bi se štampano izdanje pojavilo dvije godine kasnije. 2001. godine, pušten je nastavak, “Mémoires99”. Hislaire je takođe napravio nekoliko scenarija za druge umjetnike, i pod svojim imenom i kao Yslaire. Neki od tih radova su “Trois vierges” za Boccar i “Le Gang Mazda” za Darasse. Upravo rad na njegovom opus magnumu Sambrovima je preporučio Yslairea za projekat finansiran od strane Luvra, za koji je scenario pisao Jean Claude Carriere (Belle De Jour, Phantom of Liberty, Goyas Ghosts, White Ribbon…). U pitanju je grafička novela pod nazivom “The Sky Over The Louvre”. Nažalost još neprevedena na našim prostorima. Carriere i Yslair u “Nebu iznad Louvrea” (izdavač NBM) pripovjedaju o čuvenom muzeju umjetnosti u danim nakon revolucije, kada je sama palata, ali izbirka umjetnina nacionalizovana. Kao što je napisao Carriere, scenarista poznat po takvim klasicima kakav je Bunjuelov “Diskretni šarm buržoazije”, ovaj džinovski korak u masovnom uvažavanju umjetnosti došao je usred razdoblja nabijenog politički motivisanim klanjem. “The Sky Over the Louvre” priča ovu priču kroz dvije istorijske ličnosti. Prvi je neoklasicista, dvorski slikar Jacques-Louis David, poznat po remek djelima “Sokrat ispija otrov”, “Napoleonovo krunisanje” i “Mrtvi Mara” koja je Yslaireu poslužila za uvodne kadrove ove novele. Drugi je revolucionarni vođa Maximillian “nepotkupljivi” Robespierre, kasnije glavni šaraf strahovlade. Za oba, umjetnost i politika se prepliću više nego što bi ijedan od njih želio. Kada Robespierre kod slikara naruči izradu dva djela – portret mladića mučenika revolucije i sliku Vrhovnog Bića – umjetnik saznaje da čistunci revolucije mogu biti jednako nerealni kada dođe do umjetničkih procesa kao i njihovi aristokratski patroni prethodnici. Davidov kreativni rad dodatno komplikuje model kojim je opsjednut – mladić Jules, koji svojim neopreznim javnim izjavama o “Novoj Francuskoj” ugrožava živote obojice. Najbolje mjesto priče su Carriereovi dijalozi koji ingeniozno koriste ideološke potke kako bi opravdali i racionalizovali počinjene zločine. Yslaire se opet igra s krv crvenom i sveobuhvatnom tamom koja je već jednom bila tako učinkovita pri oslikavanju ovog razdoblja francuske istorije. Ipak, paleta mu je nešto svijetlija, crtež čistiji, a postoje neki uistinu nezaboravni cijelostranični kadrovi u ovoj svesci kao što je giljotiniranje, prikaz otvorene masovne grobnice… “Nebo iznad Louvrea” je više od istorije. To je štivo koje će biti jednako važno i kao udžbenik i kao podsjetnik. Paralele sa aktuelnim trenutkom neće primjetiti samo onaj koji to ne želi.
Goran Dojčinović