Paradoksalno, Jethro Tull je najveće probleme sa kritikom imao kada su u pitanju njihovi najbolji, najsnažniji albumi. Tačnije, u principu se očigledno radilo o određenoj pometnji i neshvaćenosti onoga što rade, a jedan ,,neobičan” bend, sa ,,neobičnim” temama i ,,neobičnim” pjevačem koji bjesomučno skače sa flautom se pokušavao ukalupiti i pozicionirati u okvire postojećeg, onoga što je kritika već prepoznavala žanrovski i stilski. Tako smo imali ,,incident” da je maestralni ,,Aqualung” na jedan način tretiran od kritike, a potpuno na drugi od strane onih koji su ga stvarali.
Zato su Anderson i ekipa uzvratili udarac i 1972. objavili ,,Thick As A Brick”, koji nikom nije ostavljao sumnju da se radi o ,,čistom” konceptualnom albumu, ako je to već bio problem za kritiku. Međutim, ako je izašao čak i kao plod inata, satira ili reakcija na sve što se oko njih dešavalo, sve je to imalo višestruko pozitivan efekat, jer je Jethro Tull stvorio album kakav, po nekim komponentama, nije ,,viđen” ni dotad, a ni danas – 45 godina kasnije. Faktički, u jednoj pjesmi od skoro 45 minuta, u savršenom skladu i perfekciji se razvija priča koju je mogla da osmisli i stvori samo grupa intelektualaca, inventivnih i natprosječno nadarenih muzičkih stvaralaca.
,,Thick As A Brick”, odnosno priča ,,Geralda Bostocka” odavno je izašla iz polja autorove mašte i već 45 godina u dobroj mjeri ,,živi” kao stvaran događaj. Uostalom, kada su nepravda, kontroverze, potcjenjivanje i lažni moral glavni igrači, onda se mašta najsnažnije raspaljuje i ova priča odavno ima različite interpretacije i tumačenja. Zato je, u stvari, ”Thick As A Brick” po svim parametrima čisto književno djelo u koje se ,,umiješao” rokenrol.
Naravno, i ,,Thick As A Brick” je provučen kroz sito kritičara, a o drastično različitim poimanjima možda najbolje svjedoči sledeće- u ,,Rock Enciklopediji” Logana i Woffindena iz 1978. godine, u inače skromnom opisu ovoga albuma kaže se da je ,,Thick As A Brick” ,,cjelovito, pažljivo razrađeno i bez greške izvedeno muzičko djelo”, dok ga dio kritike opisuje kao nešto ,,opskurno i bezosjećajno”. U konačnom, status remek djela koji danas uživa ovaj album, odnosno proba vremena, ipak je najbolji odgovor na sve dileme.
Iskreno, rijetko gdje sam čuo toliku ,,količinu” muzike , ”gomilu” različitih ritmova, prelaza i emocija kao što su to ponudili Anderson, Barre, Hammond, Evan i Barlow na ,,Thick As A Brick”. Danas, u vremenu takozvanog brzog življenja, prosjeka i jeftinih pjesama i melodija postalo je gotovo nezamislivo da se snimi konceptualni album, tačnije da se pažnja slušalaca zadrži na nekoj temi duže od dva-tri minuta.
,,Thick As A Brick” – priča Geralda Bostocka, tretira vječne teme i nedoumice, i zato je uvijek aktuelan. Jedna od najvećih autentičnosti i vrijednosti rokenrola…
Jovan Jole Vučurović